Ik hoop dat mijn kind niet hoogbegaafd is.
Hoewel ik weet dat ze bestaan, de 'mijn kind, schoon kind' ouders, is het net het tegenovergestelde wat ervaar ik bij mijn gesprekken met ouders van hoogbegaafde kinderen. De meesten hopen vurig dat hun vermoeden dat ze een hoogbegaafd kind hebben niet juist is. Ze verwachten soms dat ik zeg dat ze spoken hebben gezien en dat het allemaal niet waar is. Maar vaak, als ze tot bij mij zijn durven komen, moet ik bevestigen dat er veel tekenen zijn dat hun kind wel degelijk hoogbegaafd zou kunnen zijn. Daar heb je weer zo'n ouder Waar komt dat hardnekkige idee…
