De laatste weken van het schooljaar, ik vind ze alles behalve aangenaam. Onze kinderen zijn moe, hun lontjes zijn kort en ze zijn extra emotioneel.
Op het einde van het schooljaar valt de structuur weg.
Er worden spelletjes gespeeld, films gekeken en ze trekken wel een paar keer per week naar de speeltuin.
Maar het missen van de vaste structuur is voor een aantal kinderen écht doodvermoeiend.
Op het einde leren ze niets meer bij.
Geen nieuwe dingen om te ontdekken, geen leerstof en geen weetjes, …
Het cognitieve deel zakt weg tussen leuke afsluitmomenten. Maar voor kinderen met een “need for cognition” is dat dus een gemis.
“Ja maar, de boog moet niet altijd gespannen staan hè. Ze mogen toch wel even rusten nu.”
Nee, de boog moet niet altijd gespannen staan. Ja, ze mogen rusten.
Maar “need for cogntition” heeft nu eenmaal niet zomaar een uit-knopje.
Muziek op de speelplaats, spelen in de speeltuin, film kijken en heel veel structuur die verdwijnt, dat geeft ook een overload aan prikkels.
Prikkels die verwerkt moeten worden. Prikkels die voor hoofdpijn zorgen en voor moeilijk in slaap vallen. En dat zorgt er dan weer voor dat er nog wat vermoeidheid bijkomt.
En dan de verrassingsuitstap.
Super tof een verrassing! Maar ook weer doodvermoeiend voor een kind dat alles overdenkt. Onzekerheden roepen vragen op en die geven dan weer stress en uiteraard weer extra vermoeidheid.
Laat ik dus maar zeggen dat ik blij ben dat het einde van het schooljaar bijna voorbij is. 😉
Alvast een hele fijne vakantie iedereen!
